Diyarbakır'ın Çınar ilçesine bağlı Ayverdi Mahallesi'nde, Karacadağ eteklerinde çobanlık yapan Mehmet Salih Arslan (42), 12 yaşındayken leylekler için inşa ettiği taş kulenin bakımını büyük bir titizlikle sürdürüyor. Çobanlık yaptığı yıllarda, çobanların yiyeceklerini korumak amacıyla taştan yaptığı bir kulenin esin kaynağı olan Arslan, leyleklere yuva olması için aynı şekilde bir kule inşa etmeye karar verdi.
Başlangıçta yalnızca taş üstüne taş koyarak küçük bir kule inşa eden Arslan, zamanla leyleklerin bu yapıyı yuva olarak kullandığını fark etti. Kulenin sayısını artırarak, her geçen yıl yüksekliğini 3 metreye kadar yükseltti. Ancak zaman içinde 3 kuleden ikisi yıkıldı. Bugün yalnızca bir kule ayakta kalırken, Arslan bu tek kulenin bakımını aksatmadan yapıyor.
"Bu kuleyi tek başıma yaptım"
Mehmet Salih Arslan, yaptığı açıklamada, leyleklere olan sevgisinin çocukluk yıllarına dayandığını ve yıllar içinde yaptığı bu kuleyi tek başına inşa ettiğini söyledi. "Eskiden buraya çok leylek gelirdi, ama şimdi sayıları azalmaya başladı. Bu bölgede su bol olduğunda leylekler gelir, kuraklık olduğunda sayıları düşer" diyen Arslan, bu yıl kuraklık nedeniyle leyleklerin bölgeye gelmediğini, ancak yine de kulenin bakımını yapmaya devam ettiğini belirtti.
Her gün çocuklarıyla birlikte kulenin bulunduğu alanı ziyaret eden Arslan, köydeki çocukların yuva ile oynayıp zarar vermemesi için düzenli olarak kuleyi kontrol ettiğini ifade etti. Kulede kullandığı taşların düzeltilmemiş ve pürüzlü taşlar olduğunu belirten Arslan, leyleklerin bölgeye geri dönmesini sabırsızlıkla bekliyor. "Yuvada leylek gördüğümde çok mutlu oluyorum. Leylekler bu sene gelmedi ama ben yine de hazırlık yapıyorum. İnşallah önümüzdeki yıl gelirler, yolunu gözlüyorum" dedi.
Kulenin tarihi ve geleceği
Leyleklerin gelişini dört gözle bekleyen Arslan, her yıl olduğu gibi bu yıl da yuvasını onarmaya devam ediyor. Çocuk yaşlardan itibaren yaptığı bu kule, yalnızca bir yuva değil, aynı zamanda Arslan için bir tutku haline gelmiş durumda. Leyleklerin gelişiyle büyük mutluluk duyan Arslan, kulenin bakımını ve leyleklerin yolunu gözlemeyi bir yaşam biçimi haline getirmiş. Bu yıl gelmeyen leyleklerin önümüzdeki yıl tekrar bölgeye gelmesini ümit ederek, taş kuleyi özenle onarmaya devam ediyor.